खगेन्द्र संग्रौला आक्रामक गद्यका अनुपम स्रष्टा हुन । लेख, निबन्ध राजनीतिक टिप्पणी र प्रतिवादमा उनको यस्तो आक्रामक गद्य उजागर हुने गर्छ । भाषामा रहेको त्यही आक्रामक सौन्दर्यले उनको विशिष्ट परिचय निर्माण गरेको छ। उनले कथा, उपन्यास  र संस्मरण लेखनमा चाहिं आक्रामक गद्यलाई पूर्वेली भाषिकाको लचकदार बान्की दिने गरेका छन । यहाँ सडकलित व्यक्तिचित्र लेखनमा हामी त्यस्तो स्वाद भेट्न सक्छौं । एकातिर आक्रामकता र अर्कोतिर जनबोलीबाट टिपिएका शब्दहरूले स्थान पाउने आख्यानको भाषामार्फत खगेन्द्र संग्रौलाको रचनाकारिता स्वाधीन व्यक्तित्वको निर्माणमा अग्रसर छ । त्यो अग्रसरता यस पुस्तकमा हामी छर्लङ्ग देख्नेछौं ।

                                                                                                                    - गोविन्द वर्तमान, लेखक

उनका लेख किन यति साहो लोकप्रिय छन् भने उनी सबैभन्दा निर्भीक नेपाली लेखक हुन् ।

                                                                                 - नारायण वाग्ले, प्रधान सम्पादक, कान्तिपुर दैनिक

समकालीन नेपाली लेखनमा खगेन्द्र संग्रौलाजत्तिको प्रखर शिल्पी सायद शिला [सरि] खोज्नुपर्ला ।

                                                                                                                              - नेपाल साप्ताहिक

मैले अक्षर नचिनेकाहरूको पीडा कस्तो हुँदो रहेछ भन्ने कुरा खगेन्द्र संग्रौलाका लेखबाट चिन्ने र जान्ने मौका पाएँ। जमिनदार हजुरबुबाको जमिनदार नाति बन्ने मेरो रहरलाई खगेन्द्र संग्रौलाका कुराले ध्वस्त पारिदिए । उहाँको लेखले मलाई कहिले संरचनाको पिंधमा पारिएका महिलाहरूसँग हिमचिम गरायो, कहिले दलित, मधेसी, कमैया, ठेलिएका जाति त कहिले पेलिएका अल्पसङ्ख्यक भाषी बन्न सिकायो । मेरा निम्ति मेरो परिवारले. मेरो गुरुकुलले निर्माण गरिदिएका परिचयहरू पनि उहाँका लेखले पालैपालो ध्वस्त गरिदिए, मेरो परिचयलाई म आफैभित्र विलीन गराइदिए र मैले आफैभित्र आफ्नो परिचय खोज्न थाले ।